Pragnę

Piękno świata, jak księżyc na niebie,

dźwięczny śmiech i słodycz muzyki,

nie są mi w stanie zastąpić Ciebie.

Gdy tonę w łez oceanie, a serce moje

rozedrgane tylko Twój głos ukoi.

Chcę zasnąć w Twoich ramionach,

w błogim niepamięci śnie się rozpłynąć,

bo boli – i świat, i miłość boli,

która me serce od środka rozrywa.

Tonący brzytwy się chwyta w rozpaczy,

tak ja chcę smak znaleźć w Twych ustach.

Łzy, których nikt już nie zobaczy,

są mą ostatnią na świecie rozpustą.

Dla Ciebie pragnę na wieki być świętą

i nieskalanym szczycić się łonem.

Chcę być aniołem, który w złej chwili

Ciebie od każdej krzywdy uchroni.

Chcę być promykiem, co wewnątrz,

w sercu, będzie Ci dawał ciepłą nadzieję.

Chcę być Twą myślą i Twoim sumieniem,

i trwać w każdym Twoim wspomnieniu.

Chcę być powietrzem, by wciąż Cię dotykać,

wodą, co zwilży Twe słodkie wargi.

Chcę z Tobą śmiać się, milczeć

i słuchać każdej Twej skargi.

Być Twoim szczęściem, opoką, miłością,

obrazem, który masz pod powiekami.

Chcę być Twym sercem i bić dla Ciebie,

oddychać za Ciebie Twoimi płucami.

Być już na zawsze, jak niebo nad głową,

jak tlen w powietrzu, jak w ziemi kamień.

Być ciągle obok i nigdy nie odejść.

Chociaż byś błagał, nic mnie nie złamie.